აშკარაა ღვიძლის ქირურგიის მზარდი პროგრესი უკანასკნელი ორი ათეული წლის განმავლობაში მთელს მსოფლიოში. ქირურგიული მკურნალობა შეიძლება იყოს წარმატებული მხოლოდ ღვიძლის ანატომიურ-ფიზიოლოგიური თავისებურებების, მისი სისხლით მომარაგების და სანაღვლე გზების ანატომიის უზადო ცოდნის შემთხვევაში.რეანიმაციულ-ანესთეზიოლოგიური მიმართულების,როგორც მეცნიერების გაუმჯობესებამ, მეცნიერულ-ტექნიკური პროგრესის დონის ამაღლებამ საშუალება მოგვცა ღვიძლზე წარმოებული ოპერაციული ჩარევების სირთულე და მოცულობა მნიშვნელოვნად გაგვეზარდა.უნდა განსაკუთრებულად აღინიშნოს ტრანსპლანტოლოგიის მიღწევები და თანამედროვე გამოწვევები ამ მიმართულებით,რაც სამართლიანად აყენებს ახალ მიდგომებსა და მოთხოვნილებებეს ღვიძლისა და სანაღვლე გზების ქირურგიული ანატომიის ცოდნისა. დონორული ორგანოების უკმარისობამ მიგვიყვანა ცოცხალ დონორულ გადანერგვამდე და SPLIT ტრანსპლანტაციამდე,როცა გვამური ღვიძლის გაყოფას და დიდი წილის მოზრდილ და შემდგომ ასაკებში,ხოლო შედარებით პატარა წილების ბავშვებში გადანერგვას გულისხმობს. ეს ყველაფერი მოითხოვს ღვიძლის ქირურგიული ანატომიის უზადო ცოდნას და მისი აგებულების თავისებურებების ახლებურ ხედვას,გამომდინარე სანაღვლე და სისხლძარღვოვანი რეკონსტრუქციის ახალი მოთხოვნილებებიდან. დაწყებული 1988,როცა ჰანოვერმა პირველად შეასრულა SPLIT ტრანსპლანტაცია, ღვიძლის გამოყენებითი ანატომიური თავისებურებების საფუძვლიანმა შესწავლამ მიიღო შეუქცევადი ხასიათი,რაც გვაძლევს საშუალებას დავზოგოთ თითოეული მილიმეტრი ღვიძლის ქსოვილი. ღვიძლის აღების ტექნიკა,როგორც დონორისგან ასევე გვამისგან მოითხოვს ქირურგიული ანატომიის უზადო ცოდნას,რათა მოვახდინოთ ზიანის მინიმიზირება.ნაშრომში ყურადღება გამახვილებულია მნიშვნელოვან გამოყენებით ანატომიურ ორიენტირებზე,რომელიც საჭიროა ღვიძლზე წარმოებული ოპერაციების დროს. ქირურგმა უნდა გაითვალისწინოს ის მთავარი ქირურგიულ-ანატომიური თავისებურებები,რომელიც განაპირობებს ძირითადად წარმატებულ ღვიძლის მობილიზაციას და ჰეპატექტომიას,დონორული და გვამური ტრანსპლანტაციის რევასკულირებას და სანაღვლე სადინრების გამოყოფას და რეკონსტრუქციას.

დიფერენცირებული სწავლება-ფანჯარა შესაძლებლობების სამყაროში. დიფერენცირებული სწავლების მიზანია: დაეხმაროს შემსწავლელს უნარებისა და შესაძლებლობების მაქსიმალურად გამოვლენაში, რაც ხელს შეუწყობს სტანდარტის შედეგების უკეთ მიღწევას, მიზანმიმართულ ზემოქმედებას საზოგადოების შემოქმედებით, ინტელექტუალურ და პროფესიონალურ პოტენციალზე.

გარემოს დიდ საფრთხეს უქმნის ყოფილი საბჭოთა არმიის მიერ საქართველოს ტერიტორიაზე დატოვებული სამხედრო ნარჩენები, მათ შორის ტოქსიკური ნივთიერებები, ფეთქებადი მასალები და სხვა მავნე ნაერთები. სამხედრო საქმიანობით დაბინძურებული უბნებია ნაომარი ადგილები და პოლიგონები, სამხედრო ქარხნები და საწყობები, დისლოკაციის ადგილები. ეს ტერიტორიები დაბინძურებულია ნიტრო- ჯგუფების შემცველი ფეთქებადი ორგანული ნაერთებით, მინერალური ზეთების შემადგენლობაში შემავალი ნავთობის ნახშირწყალბადებით, ტყვიითა და სხვა მძიმე მეტალებით (Adamia et al., 2003; Khatisashvili et al., 2004).

წარმოდგენილ სემინარში განხილულია ხელოვნური განაყოფიერების ბიოეთიკური და სოციოლოგიური პრობლემები აჭარის რეგიონში. სოციოლოგიური გამოკითხვა სპეციალურად შედგენილი ტესტ-კითხვარით ჩაუტარდა სტუდენტ-ახალგაზრდობას, რათა დაგვედგინა მათი დამოკიდებულება აღნიშნული პრობლემისადმი. გარდა ამისა, განხილულია რეპროდუქციული ტექნოლოგიების მორალურ-ეთიკური და სამართლებრივი საკითხები, სხვადასხვა რეგილიური კონფესიის მიმდევართა (მართლმადიდებელი, პროტესტანტი, ისლამი) შეხედულებები ხელოვნური განაყოფიერებისადმი. გაანალიზებულია ინ ვიტრო განაყოფირებისა და რეპროდუქციული ჯანმრთელობის კლინიკა „ინ ვიტრო“-ს და „ატლას მედიკალ“-ის სტატისტიკური მონაცემები.